Bugün aldığım bir mail beni çok mutlu etti. Amargi'ye belgeselimle ilgili bir mail atmıştım; katılmak isteyenler olur mu diye. Umarım daha çok cevap gelir. Filmi yapsam da yapamasam da bu maillerle güçlenmek, yalnız olmadığımı hissetmek bana yaşadığımı hissettiriyor. Dünyanın çeşitli yerlerine dağılmış güzel ve güçlü kadınlarımı sanki bir araya topluyorum. Yaşasın!
"Açıkçası da geçtiğimiz birkaç gündür ailemizin gündeminde olan ve benim son bir yılımda içimi kemirip bitiren bir konu oldu için de hemen yazmak istedim. O kadar çok şey var ki yazabileceğim ama sizin için hangileri daha önemli bilemiyorum. O sebeple tam olarak neye ihtiyacınız var paylaşırsanız o çerçevede ben de tüm hissettiklerimi sizinle paylaşmayı seve seve isterim. Siz bakmayın şu an 2 soyadı kullandığıma, önce eşiminkini aldım sonra yapamadım ve uzun bir mücadele sonucu değiştirmeyi başardım. Çalışmanızda yer almayı çok isterim."
Bu da benim cevabım:
"Cok sevindim yer almak istemenize. Bir tur dertlesme gibi de bir sey oluyor gorusmeler.
Cift soyad kullanmak cozumsuzlugun ıcındeki bir cozum gibi.
Ne anlatmak, nasıl anlatmak isterseniz dinlerim ve kaydederiz.
Ne zaman müsait olursunuz?"
Dünya 800 yılda, Türkiye 15000 yıl sonra daha yaşanabilir bir yer olacak. Bunu beklemenin ve göremeyecek olmanın verdiği umutsuzluk duygusunu aşmak ancak günlük hayatta, satır aralarında yaşananlara tutunmakla mümkün. Ancak bu haberleşmelerden alıdığım güçle değişime olan inancım büyüyebilir. Ancak o zaman devam edebilirmişim gibi geliyor. Ve değişim sabırla olacak. Minik minik olacak. Bu da beni ben yapacak. Önüme sürülenleri kabul etmeyen bir ben. Ve tabii ki biz!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder